تخاريف شتا

جوها كلام كتير

ناس كتير صوتهم عالى رايحين جاين يتناقشوا وهى حايره وسطهم ما عارفه ترضى مين ولا تزعل مين

عايزه تطلع كلامهم برها

واول ما تمسك الورقه والقلم يسكتم

لا

ما بيسكتوا

بيهمسوا

زاى داوى النحل

لا تعرف تكتب كلامهم ولا تعرف تسكتهم

بس بجد خنقوها بقى

وبذات اللى قاعد فى الركن هناك بعيد ده

دافس راسه فى الاب توب

ديما مشغول عنها وصوته عالى بكلام ما بتفهمه

ولما بيفضى بيتكلم فى اللى هو عايز يسمعه

بجد بقى نفسها تصرخ فى وشه من كتر ما تخنقت منه

والبنتين اللى هناك دول اللى قاعدين يتكلموا لوحديهم ويبصولها ويبتسموا من غير ما يشركوها فى الحوار

معلش اصل بقالهم اهتمامت تانيه بعيد عنها

والاخ اللى هناك ده

ايوه ده

اللى عمال يزن يزن بكلام ما بتفهم نصه بس لازم تسمعه

والورقه اللى متعلقه على الحيطه دى

اللى اصفرت من كتر الركنه

مكتوب عليها حروف بهتانه

عن امنيات تخيلت انها هتحققها

وبرواز فى الركن هناك مترب

لصورة بنت بضفاير وقميص ابيض وجرفته

يا خبر دهى وهى صغيره

يا اااااه

كانت اياميها فاكره انها لما تفك الضفاير دى هتنطلق فى الحريه

لكن اكتشفت ان الحريه اكبر من انها تحدد هتسرح شعرها ازاى

اكبر من انها تعمل اللى هى عايزه

اكبر من ان هى تمارسها

يااااااه

ايام ما كانت فى الصوره دىكانت مطيعه اوى

بريئه اوى

مستريحه رغم قلقها

يارتها فضلت بضفاير

عملت ايه يعنى لما فكتهم

بس الصوره حلوه

زاى اياميها ما كانت حلوه